قال المهدی (ع)
وَجهُ الاِنتِفاعِ بی فی غَیبَتی ، فَکَالاِنتِفاعِ بِالشَّمسِ اِذا غَیَّبَتها عَنِ الاَبصارِ السَّحابُ

کیفیت بهره وری از من در دوران غیبتم ، همچون بهره وری از خورشید در هنگامی که ابرها آنرا از دیدگان می پوشانند ، می باشد 

قال المهدی (ع)
قَد آذانا جُهَلاءُ الشّیعَهِ وَ حُمَقاؤهُم ، وَ مَن دینُهُ جَناحُ البَعُوضَهِ اَرجَحُ مِنهُ

نادانان و کم خردان شیعه و کسانی که پرو بال پشه از دینداری آنان برتر و محکم تر است ، ما را آزار می دهند

قال المهدی (ع)
ولا تَمیلُوا عَنِ الیَمینِ وَ تَعدِلُوا اِلَی الیَسارِ ، وَاجعَلُوا قَصدَکُم اِلَینا بِالمَوَدَّهِ عَلَی السُّنَّهِ الواضِحَهِ

از راه راست به راه چپ منحرف نشوید ، و با مودت و دوستی نسبت به ما حرکت مستقیم خود را بر آئینی روشن استوار سازید .

قال المهدی (ع)
اَنَا المَهدِیُّ ، اَنَا قائِمُ الزَّمانِ ، اَنَا الَّذی اَملَاُها عَدلاً کَما مُلِئَت جَوراً .

منم مهدی ، منم قائم ، منم آنکه زمین را از عدالت پر گرداند ، همانگونه که از ستم لبریز شده باشد .

امام صادق ( ع ) فرمودند : اگر زمین یک چشم بهم زدن از حجت تهى باشد ، اهل خود را فرو مى برد .

أبان مى گوید از امام صادق ( ع ) شنیدم که مى فرمود : دنیا از بین نمى رود تا مردى از خاندان من ظهور کند ، مردى که به شیوه حکومت آل داود ، داورى مىکند وبدون اینکه از کسى شاهد وگواهى بخواهد ، درباره هر کسى داورى مى فرماید

امام صادق ( ع ):

هنگامى که امام عصر بپاخیزد ، هیج سرزمینى باقى نمى ماند مگر اینکه در آن به یگانگى خدا ورسالت محمد ( ص ) گواهى داده مى شود

ابو بصیر ، از امام باقر علیه السلام روایت کرده که فرمود : حضرت قائم ( علیه السلام ) شباهتى با حضرت یوسف دارد . راوى مى گوید عرضکردم : آن چیست ؟ فرمود : سرگردانى وغیبت

منبع: غیبة الطوسی : ص 103

امام علی علیه السلام :

اصحاب حضرت مهدى علیه السلام همه جوانند وپیرى در میان آنها جز تعداد بسیار اندکى نخواهند بود ، مانند سرمه در چشم ونمک در زاد وتوشه ، نمک کمترین جزء زاد وتوشه مى باشد .

منبع: النعمانی : ص 315 ب 20 ح 10

امام صادق از امام علی علیه السلام : منتظر وآماده فرج بوده واز رحمت الهى مأیوس نگردید . بهترین اعمال نزد خداوند متعال زمانیستکه بندهء مؤمن منتظر وآمادهء فرج باشد وکسیکه منتظر وآمادهء امر ما ( اهل بیت ) باشد مانند کسیتکه در راه خدا در خون خود بغلطد .

منبع: الخصال : ج 2 ص 610 - 616 و 625 ب 400 ح 10