سالروز ولادت با سعادت امام يازدهم حضرت امام حسن عسكرى (عليه السلام) را به تمامى شيعيان جهان تبريك عرض نموده، اميدواريم خداوند متعال توفيق پيروى آن امام همام را به همه ما عنايت فرموده ودر فرج فرزند بزرگوارش حضرت مهدى (عليه السلام) تعجيل فرمايد

 میلاد امام حسن عسكری ^(ع) مبارک

امام حسن عسكری^(ع) ، فرزند امام هادی^(ع)، در روز هشتم ربيع الثّانی يا 24 ربيع الاوّل سال 232 هجری قمری در مدينه به دنيا آمد.نام مادر گرامی آن حضرت را، سوسن و بعضی «سليل» و «حُدَيْث» نيز گفته اند.

خدانگهدار

زمزمه ی ایوان نجف و کرببلا می آید

کربلا را تو مپندار که شهری ست در میان شهر ها و نامیست در میان نام ها .

نه کربلا حرم حق است .

با سلام خدمت همه ی دوستان عزیز و بزرگوارم... اومدم

برای شیرین ترین خداحافظی عمرم..اومدم از همه حلالیت

بطلبمو بگم منو به بزرگواری خودتون ببخشید..دعاگوتون

هستم...قسمت شده نائب الزیاره همه ی شما در کربلای

معلی باشم 

چقدر ديده‌باني در اين غربت بي‌كرانه استوار است ! و چقدر درك آن براي ذهن ما ناشدني !

اگر چه « غريب » را مي توان در لغت شناخت و در معاني آن جستجو كرد ،

اما باور كن كه معاني حقيقي آن بيش از اين دو تا و چند تاست كه مي‌گوييم .

غربت باري سنگين است كه بر شانه‌ي غمين امام ، سنگيني ميكند

و دريغا كه ما براي برداشتن اين بار يا دست كم سبك كردن آن هيچ گاه دست به كار نشده‌ايم .

 معرفت دواي همه‌ي دردهاي بي‌درمان ماست ،

كه اگر كسي ذره‌اي از شهد آن نوشيد ، تشنه‌تر مي شود

و اين عطش باعث مي شود كه افق‌هاي محبت و ذكر يك به يك فتح گردد. پس بخوان :

 اللهم عرفني نفسك فإنك إن لم تعرفني نفسك لم أعرف نبيك

اللهم عرفني نبيك فإنك إن لم تعرفني نبيك لم أعرف حجتك

اللهم عرفني حجتك فإنك إن لم تعرفني حجتك ظلت عن ديني(کافی ، ج 1 ، ص 337)

 خدايا ، خودت را به من بشناسان كه اگرنشناساني نبي تو را نمي‌شناسم .

 خدايا ، رسولت را به من بشناسان كه اگر نشناساني حجت تو را نمي شناسم.

 خدايا ،حجت خود را به من بشناسان كه اگر نشناساني از دينم گمراه مي‌شوم .

براي ظهور آقاي مان هم دعا كنيم

وقتي قلب هاي مان كوچك تر از غصه هاي مان مي شود،
وقتي نمي توانيم اشك هاي مان را پشت پلك هاي مان مخفي كنيم و بغض هاي مان پشت سرهم مي شكند،
وقتي احساس مي كنيم بدبختي ها بيشتر از سهم مان است و رنج ها بيشتر از صبرمان،
وقتي اميدها ته مي كشد و انتظارها به سر نمي رسد،
وقتي طاقت مان طاق مي شود و تحمل مان تمام ... آن وقت است كه مطمئنيم به تو احتياج داريم و مطمئنيم كه تو، فقط تويي كه كمك مان مي كني.
آن وقت است كه تو را صدا مي كنيم، تو را مي خوانيم، آن وقت است كه تو را آه مي كشيم، تو را گريه مي كنيم، تو را نفس مي كشيم.
وقتي تو جواب مي دهي، وقتي دانه دانه اشك هاي مان را پاك مي كني و يكي يكي غصه ها را از توي دل مان برمي داري،
وقتي گره تك تك بغض هاي مان را باز مي كني و دل شكسته مان را بند مي زني،
وقتي سنگيني ها را بر مي داري و جايش سبكي مي گذاري و راحتي،
وقتي بيشتر از تلاش مان خوشبختي مي دهي و بيشتر از لب ها، لبخند،
وقتي خواب هاي مان را تعبير و دعاهاي مان را مستجاب مي كني و آرزوهاي مان را برآورده،
وقتي قهرها را آشتي مي كني و سخت ها را آسان.
وقتي تلخ ها را شيرين مي كني و دردها را درمان.
وقتي نااميدها، اميد مي شود و سياه ها سفيد سفيد ... آن وقت مي داني ما چه كار مي كنيم؟
حقيقتش اين است كه ما بدترين كار را مي كنيم. ما نه سپاس مي گوييم و نه ممنون مي شويم. ما فخر مي فروشيم و مي باليم و يادمان مي رود، اصلاً يادمان مي رود كه چه كسي دعاهاي مان را مستجاب و خواب هاي مان را تعبير كرد و اشك هاي مان را پاك نمود.
ما هميشه از ياد مي بريم، ما هميشه فراموش مي كنيم. ما همان انسانيم كه ريشه اش از فراموشي است.
بيايم در دعاهاي مان براي ظهور آقاي مان هم دعا كنيم.

اللهم عجل لولیک الفرج